Hij dacht waarschijnlijk: “Dit wordt een makkie.” Even binnenglippen, wat spullen graaien en weer wegwezen. Lekker snel, niemand die iets doorheeft. Alleen vergat hij één klein detail: de hond van het huis.
Dat beest had er duidelijk geen zin in om gastvrij te zijn. Eén blik, één grom, en de inbreker ging volledig in de stress. Weg sluipmodus, hallo paniek. Hij koos eieren voor zijn geld en zette het op een sprint.
Maar ja, adrenaline en logica gaan niet altijd samen. De man struikelde, verloor z’n evenwicht en kukelde meerdere verdiepingen naar beneden. Het soort smak waar je botten spontaan pijn van doen, zelfs door je scherm heen.
En het resultaat? Een flinke lading gebroken botten en waarschijnlijk de gênantste ontsnapping uit zijn carrière. Tja, karma is een harde leraar. Wie niet luisteren wil, moet vallen. Hard.
