Een nieuwe dag, een nieuwe blokkade. Je kent het wel: koffie nog warm, file al koud, en daar zitten ze weer – de klimaatgekkies die zichzelf midden op de weg parkeren alsof ze de aarde persoonlijk moeten redden. Voor hen is het activisme, voor de rest van Nederland is het vooral pure ellende. En deze ochtend liep dat behoorlijk uit de hand.
De ochtend begon al slecht
Nog voordat de eerste koffie was uitgewerkt, stonden de snelwegen alweer vol. Niet door regen, niet door een ongeluk, maar door een stel enthousiastelingen met spandoeken en een schuldgevoel richting Moeder Aarde. Ze dachten: “We redden het klimaat door iedereen te laten stilstaan.” Logica van de bovenste plank.
Auto’s gaven op, chauffeurs gaven gas zonder vooruit te komen en vrachtwagens toeterden alsof ze in de Formule 1 zaten. En de actievoerders? Die zaten daar zen op het asfalt, met die blik van: “Wij doen dit voor jullie.” Nou, bedankt hoor.
De blokkade van het jaar
De actie verliep volgens het bekende draaiboek. Een groep jongeren – uiteraard met linnen tassen en herbruikbare waterflessen – ging midden op een druk stuk snelweg zitten. Spandoeken in de lucht, gezichten strak, alsof ze net een wereldprobleem gingen oplossen door verkeer te pesten.
Binnen tien minuten stond alles muurvast. De frustratie was voelbaar tot in de airco. Bestuurders keken naar elkaar alsof ze collectief in een slechte sketch waren beland. Eén vrouw zat haar make-up bij te werken, een vrachtwagenchauffeur rookte zijn derde sigaret, en iedereen dacht hetzelfde: “Waar is de politie?”
Tot iemand dacht: klaar ermee
En toen gebeurde het. Uit een grijze Seat stapt een man die duidelijk zijn taks had bereikt. Geen geschreeuw, geen twijfel – gewoon die energie van iemand die net te horen heeft gekregen dat z’n weekendje weg is verpest door iemand met een kartonnen bordje.
Hij liep doelgericht op de groep af. De rest van de file keek toe alsof er een superheld opgestaan was. Zijn boodschap was helder: “Oprotten, ik moet door.” Maar de activisten bleven zitten, koppig als kleuters die geen groente willen eten.
Van woorden naar daden
De man probeerde eerst nog netjes te praten. “Ga even aan de kant, mensen moeten naar hun werk.” Maar de reactie was een ijzige stilte. En toen was het moment daar: hij stak letterlijk de handen uit de mouwen en begon de menselijke file op te ruimen.
Er werd geduwd, getrokken, geschoven. De activisten klampten zich aan elkaar vast alsof ze de Titanic opnieuw moesten redden. De bestuurder hield vol. Het werd een soort traag gevecht op asfalt – zonder winnaar, maar met genoeg materiaal voor duizend memes.
Omstanders filmen natuurlijk alles
Want ja, tegenwoordig gebeurt er niks meer zonder dat iemand zijn telefoon erbij pakt. Binnen enkele minuten stonden de camera’s aan. Elk shot, elke duw, elke geïrriteerde blik werd vastgelegd. Het internet had weer content.
En zoals altijd barstte daarna de digitale oorlog los. De ene helft van het internet riep: “Held! Eindelijk iemand die ze durft aan te pakken!” De andere helft vond hem “agressief” en “gevaarlijk”. En ergens in het midden zat de rest van Nederland, met een simpele gedachte: “Had de politie dit niet gewoon allang moeten oplossen?”
De politie: te laat, maar aanwezig
Zoals gebruikelijk kwam de politie pas opdagen toen iedereen al met de ogen rolde. Agenten probeerden de sfeer te kalmeren, maar de toon was allang gezet. De activisten claimden hun recht om te demonstreren, de automobilisten hun recht om niet gillend gek te worden.
Na wat overleg en een paar ferme handelingen werden de actievoerders uiteindelijk van de weg gehaald. Sommigen gaven zich over, anderen lieten zich slepen alsof ze auditie deden voor een toneelstuk. De weg was weer vrij, maar de irritatie bleef hangen als een slechte geur.
Een patroon dat iedereen zat is
Het is inmiddels voorspelbaar. Een groepje wereldverbeteraars kiest een drukke plek, gaat zitten, filmt zichzelf en noemt het een overwinning. Vervolgens een storm van reacties, wat aandacht in het nieuws, en een paar dagen later herhaalt het zich.
De ironie is pijnlijk: ze willen de wereld beter maken, maar zorgen er vooral voor dat duizenden mensen met draaiende motor staan te wachten. En dat helpt het klimaat niet echt, hè? Misschien tijd om dat in de volgende brainstorm mee te nemen.
Bekijk de beelden op de volgende pagina!
