In Nijmegen hebben ze het weer voor elkaar. De lokale KFC veranderde gisteravond in een arena vol geschreeuw, gegooide bekers en volwassen mensen die zich gedragen als kleuters met teveel Red Bull op. Geen familiebucket, maar een familieruzie — compleet met camera’s, scheldpartijen en een publiek dat niet wist of ze moesten lachen of wegrennen.
De beelden die nu op sociale media rondgaan, laten een klassiek staaltje “onderkant van de samenleving” zien. Een vrouw, zichtbaar opgefokt en in gezelschap van haar kinderen, gaat volledig los op het personeel. De aanleiding? Onbekend. Misschien een verkeerde bestelling. Misschien een stuk kip te weinig. Of gewoon een slecht humeur dat even een podium nodig had. Hoe dan ook: het resultaat is tenenkrommend én vermakelijk tegelijk.
“Allemaal tegen mij!” – de klassieker der klassiekers
Wie het filmpje bekijkt, hoort direct de bekende zin: “Allemaal tegen mij, maar niemand zegt iets tegen háár!” – de nationale battle cry van mensen die al jaren ruzie zoeken met de wereld. De toon is gezet. De vrouw in kwestie voelt zich oneerlijk behandeld en besluit dat te compenseren door iedereen in de zaak de huid vol te schelden.
Medewerkers proberen kalm te blijven, klanten schuiven ongemakkelijk met hun dienblad, en haar kinderen… tja, die staan erbij alsof dit dagelijkse kost is. En dat is het waarschijnlijk ook. Want als ze er op wordt aangesproken dat ze dit niet bepaald het beste voorbeeld geeft, zegt ze zonder blikken of blozen: “Maakt niet uit, ze weten al hoe ik ben.”
Ja, dat geloven we meteen. Kinderen die weten hoe je bent, dat zijn vaak kinderen die later uitleggen waarom ze geen contact meer hebben.
Van chicken bucket naar chaos bucket
Het escaleert sneller dan een frituurpan op turbo. Plastic bekers vliegen door de lucht, stoelen schuiven, er wordt geschreeuwd en gewezen alsof het een aflevering van Echte Tokkies van Nederland is. Eén medewerker probeert de rust te bewaren, maar krijgt een regen aan verwijten over zich heen. Het is een wonder dat niemand met de kippenemmer is gaan gooien.
Het mooiste — of triestste — detail is dat de hele scène in de rij bij de toonbank gebeurt, terwijl andere klanten hun bestelling proberen te plaatsen. Je hoort iemand op de achtergrond nog droog zeggen: “Mag ik anders een wrap meal, zonder gezeik graag?” Pure Nederlandse nuchterheid in een zee van drama.
Kinderen als toeschouwers van moeders meltdown
De meeste ouders proberen hun kinderen te leren wat respect is. Deze mevrouw kiest voor de alternatieve route: live demonstraties van wat je níet moet doen in het leven. De kids kijken toe, doodstil, terwijl mama haar woede uitleeft op een jongen die waarschijnlijk minimumloon verdient om kippenvleugels te bakken.
De pijnlijke realiteit: dit is geen incident, dit is gedrag. Mensen die gewend zijn dat schreeuwen sneller werkt dan praten, dat agressie de kortste weg is naar aandacht. De moeder roept, gooit, wijst — en de kinderen leren dat dit blijkbaar “normaal” is. En dat is misschien nog wel het ergste van alles.
Van KFC naar Korte Fuse Club
In de loop van de avond doken meerdere versies van het filmpje op TikTok en X, elk met honderdduizenden views. De reacties waren voorspelbaar, maar ook genadeloos:
“Ze dacht dat KFC stond voor Kanker Feest Club.”
“Als er ooit een IQ-minimum komt voor fastfoodrestaurants, is het hier te laat.”
“Die kinderen weten nu precies waarom papa weg is.”
Het internet oordeelt hard, maar niet onterecht. Het is schrijnend en komisch tegelijk. Want laten we eerlijk zijn: je kunt niet anders dan plaatsvervangende schaamte voelen voor iemand die midden in een kiprestaurant haar hele opvoeding uit het raam gooit.
Medewerkers met stalen zenuwen
De medewerkers van de KFC verdienen ondertussen een medaille. Ze blijven beleefd, roepen niet terug, en proberen de vrouw rustig te houden. Zelfs als er bekers vliegen en scheldwoorden door de zaak galmen, houden ze hun glimlach vast alsof ze auditie doen voor “De kalmste mens van Nederland.”
Ze krijgen betaald om kip te bakken, niet om persoonlijke therapiesessies te begeleiden van boze klanten die vinden dat de wereld hen iets verschuldigd is. En toch doen ze het, dag in dag uit, zonder iemand naar buiten te slepen. Daar mogen ze serieus een bonus voor krijgen.
De fastfood-fittie: een nieuwe nationale hobby
Wat is dat toch met ruzie in fastfoodtenten? Het lijkt een trend geworden: elke week duikt er een video op van mensen die in een McDonald’s of KFC compleet doorslaan. Over koude friet, te weinig saus of – zoals hier – pure frustratie over hun eigen leven. De KFC is tegenwoordig minder kiprestaurant, meer gladiatorenarena.
Het is bijna voorspelbaar geworden: één persoon voelt zich onrecht aangedaan, er volgt een woede-uitbarsting, telefoons gaan omhoog, en binnen een uur is het trending. De lijn tussen honger en agressie is blijkbaar dunner dan de kipnuggets zelf.
Beschaving op laag pitje
Wat deze video vooral laat zien, is hoe ver de beschaving soms gezakt is. Mensen die geen respect hebben voor personeel, die hun kinderen gebruiken als decor bij hun drama, en die denken dat volume gelijkstaat aan gelijk hebben. Het is de perfecte storm van gebrek aan empathie, zelfreflectie en verstand.
De KFC Nijmegen is er inmiddels wel aan gewend, zeggen buurtbewoners. “Er is hier vaker gedoe,” vertelt een man die ernaast woont. “Elke week hoor je geschreeuw of zie je politiewagens. Je kunt beter bij de snackbar eten, daar is de kip tenminste rustiger.”
Kip met een vleugje chaos
Het voorval laat nog één ding duidelijk zien: fastfood is niet het probleem, mensen zijn dat. Je kunt overal eten halen, maar sommige mensen nemen hun ellende overal mee naartoe. De KFC is gewoon het toneel van iets groters — frustratie, verveling, en een generatie die denkt dat schreeuwen de snelste weg naar aandacht is.
Hopelijk leren die kinderen ooit dat respect meer waard is dan gelijk krijgen in een kiprestaurant. En hopelijk leren de volwassenen in deze video ooit dat fatsoen gratis is — net als servetten.
Benieuwd naar de beelden? Klik op de volgende pagina!👇
