Dilan Yesilgöz kennen we als een keiharde tante in de Tweede Kamer, maar begin dit jaar verraste ze even buiten de politieke ring. Geen debat, geen motie – gewoon een selfie. En niet zomaar één: een zeldzame kiek uit de sportschool, waar ze in strak sporttenue laat zien dat discipline meer is dan dossiers schuiven.
Zo’n post van haar zie je niet elke dag. Meestal is ze met gestreken gezicht in debat, nu met zweet op het voorhoofd en een glimlach van oor tot oor. Instagram ontplofte – en terecht. Want hoe vaak krijg je een glimp van de mens achter het politieke pantser?
Yesilgöz is normaal het type dat met gestrekt been de interruptiemicrofoon pakt. Maar wie goed kijkt, ziet dat ze net zo fanatiek is met squats als met speeches. En eerlijk? Haar volgers smullen ervan. Een politica die niet alleen spreekt over doorpakken, maar het ook letterlijk doet.
Op de foto draagt ze geen Kamerkostuum, maar een strak sporttopje. Geen jasje-dasje, maar gewoon sportief en casual. Toch straalt ze dezelfde energie uit – alleen dit keer zonder fractienotities in haar hand. Fit, vrolijk en zichtbaar op haar gemak.
“Lekker begin van het jaar,” schreef ze erbij. Alsof ze even wilde zeggen: ja, ik werk me uit de naad, maar ik zorg ook voor mezelf. En dat zie je. Geen opgepoetste show, geen influencersaus – gewoon Dilan, zoals ze is, maar dan tussen de gewichten.
Discipline zit bij haar niet alleen in moties en mediatraining. Die zit in de wekker om zes uur. In keihard trainen na een lange dag. Geen wonder dat ze er staat zoals ze er staat. Dat lijf – en die uitstraling – krijg je niet cadeau.
Ze post niet elke week zo’n foto, dus als het wél gebeurt, trekt het meteen aandacht. En niet alleen omdat het lekker oogt. Het mens achter de politicus laat zich even zien. Zonder filter, zonder opsmuk. Gewoon nuchter en oprecht.
Wat opvalt, is hoe die sportkant haar politieke imago niet bijt, maar aanvult. Ze blijft die pittige VVD’er, maar nu met een extra laag. Alsof je ziet: deze vrouw draait niet alleen debatten, ze draait ook burpees. En ze lacht er nog bij ook.
Ze schuwt de confrontatie niet in de Kamer – en ook niet met zichzelf. Want sporten is keuzes maken. Geen zin hebben, maar toch gaan. Die mentaliteit zie je terug, zowel in haar beleid als in de gym. Geen gezeik, gewoon doen.
En dat spreekt aan. Want hoe vaak zie je een politica die zichzelf op deze manier laat zien? Niet als symbool, maar als mens. Iemand met ambities, een ochtendhumeur, spierpijn en – jawel – een goedgevulde sporttas.
Die ene foto zegt dus meer dan duizend Kamerwoorden. Ze is even niet de fractieleider, maar de fitte vrouw in de spiegel. En daarin herkennen veel mensen iets van zichzelf, of in elk geval iets waar ze stiekem naar streven.
Is het ijdelheid? Misschien een beetje. Maar wie hard werkt, mag best laten zien dat het loont. En zeg nou zelf: tussen al dat politieke gekibbel door is het best verfrissend om een glimlachende Dilan te zien – zonder interruptiemicrofoon, mét biceps.
Of ze vaker in sportoutfit opduikt? Geen idee. Maar ze heeft één ding glashelder gemaakt: wie denkt dat discipline alleen hoort bij vergaderzalen, kent Dilan nog niet. Die werkt óók aan zichzelf. En daar kunnen er in Den Haag nog wel een paar een voorbeeld aan nemen.
