Liverpool, regen, en Dua Lipa: drie ingrediënten voor een concert dat niemand snel vergeet. Het goot van de lucht, maar daar maalde niemand om.
In Anfield stonden duizenden doorweekte fans te schreeuwen alsof hun leven ervan afhing. Poncho’s? Die vlogen uit. Regenjassen?
Geen denken aan. Bij One Kiss gingen de armen omhoog alsof het zinderend zomerweer was. En bij Levitating? Pure euforie. Het werd een zompig feestje vol kippenvelmomenten – en ja, dat zie je terug in de filmpjes die nu overal rondgaan.
Was het balen? Geen seconde. Dit was zo’n avond die juist door het noodweer legendarisch werd. De mensen vooraan kregen geen druppels, maar een ervaring om nooit te vergeten. Dua, nat tot op het bot, danste alsof ze het zelf had besteld.
En eerlijk is eerlijk: dit soort shows plak je in je geheugen. Ze hintte al eerder naar nostalgie met onverwachte covers – van Alizée tot Nena, en zelfs Forever Young. In Nederland kregen we Bloed, Zweet en Tranen. Niet uit marketing, maar omdat ze weet wat raakt.
Dus ja, als je front row stond en je sneakers sopten van het regenwater? Dan zat je goed. Want een zangeres die de regen laat swingen? Die neem je mee naar huis – in je hoofd, je stories, en je sokken.
Bron: fbdraaitdoor.nl
