Fietser van de weg trappen als wielrenner? Dan ben je gewoon een gevaarlijke gek

Wielrenners — je haat ze of je ontwijkt ze. Iedereen die ooit op een smalle landweg heeft gereden, weet precies wat ik bedoel: in groepjes van drie naast elkaar, armen in de lucht als je claxonneert, en altijd die blik van “ik bén het verkeer.” Maar wat er in deze video gebeurt, gaat nog een stap verder. Deze gast is niet zomaar irritant — dit is pure waanzin op twee wielen.

Op de beelden, die inmiddels overal opduiken, zie je hoe een wielrenner een normale fietser inhaalt. Tot zover niks geks. Alleen besluit hij dat dat blijkbaar niet snel genoeg gaat. Met een trap — ja, letterlijk — duwt hij de andere fietser van de weg. Alsof hij Max Verstappen is die even iemand van de baan tikt. Alleen vergeet hij één klein detail: karma rijdt ook mee.

Trap, crash, karma

De clip is maar een paar seconden lang, maar genoeg om je bloeddruk te laten stijgen. De wielrenner haalt in, schopt, raakt de ander vol aan de trappers — en gaat vervolgens zelf onderuit. Een soort zelfvernietiging in lycra. Je ziet het gebeuren in slow motion: de fietser wankelt, de wielrenner verliest z’n evenwicht, en binnen een seconde liggen ze allebei op het asfalt.

Toeschouwers noemen het “instant justice” en eerlijk is eerlijk: het is moeilijk om er geen beetje voldoening van te krijgen. Want iemand die denkt dat hij op een racefiets de baas van de weg is, verdient op z’n minst een reality check — en die kwam hier keihard binnen.

De Audi onder de fietsers

Het is een vergelijking die steeds vaker wordt gemaakt: de wielrenner is de Audi-rijder van het fietspad. Dezelfde attitude, dezelfde drang om altijd voorrang te nemen, en nul gevoel voor relativering. Waar de Audi-rijder het laat afweten door z’n knipperlicht nooit te gebruiken, laat de wielrenner vooral z’n empathie thuis.

Het is die mengeling van arrogantie en snelheid die het gevaarlijk maakt. Op de fietsweg heerst de wet van de sterkste, en de wielrenner denkt altijd dat hij die is. Tot hij, zoals hier, de grond kust omdat hij zichzelf even overschatte.

Fietsen is geen oorlog, maar sommigen snappen dat niet

De discussie barst weer los: waarom gedragen sommige wielrenners zich alsof de openbare weg hun persoonlijke parcours is? Het is niet de Tour de France. Er zijn geen camera’s, geen klassement, geen eindstreep. Alleen andere mensen die net als jij gewoon van A naar B willen zonder getrapt te worden.

De reacties onder de video zijn dan ook unaniem:

“Dit is precies waarom niemand wielrenners mag.”
“Karma in volle vaart.”
“De volgende keer gewoon in de sportschool trappen, vriend.”

En daar zit wat in. Want dit soort gedrag verpest het voor de rest — voor de wielrenners die wél normaal doen, en voor iedereen die gewoon rustig wil fietsen zonder een trap in z’n zij te krijgen.

Geen klasse, geen controle, geen respect

Wat deze wielrenner doet, is niet alleen asociaal, het is ook levensgevaarlijk. Op die snelheid kan één valpartij fataal zijn. Het idee dat iemand zó weinig controle heeft over z’n gedrag dat hij letterlijk geweld gebruikt op de weg, zegt alles over hoe ver sommigen zijn afgedwaald van gezond verstand.

En ja, dat hij daarna zelf onderuitging maakt het iets minder zuur, maar het blijft gestoord. Fietsen hoort ontspanning te zijn, geen contactsport. Toch zijn er blijkbaar altijd mensen die denken dat ze stoer zijn als ze anderen van de weg drukken. Spoiler: dat ben je niet.