Oos Kesbeke. De koning van de augurk. Braniebak uit Amsterdam met een hart zo groot als z’n mond. Je kent ‘m wel. Maar achter die brede lach? Een flinke brok verdriet. Want Oos is zijn maatje kwijt: topchef Jonnie Boer.
Twintig jaar vriendschap, dat is geen kattenpis. Ze proefden, lachten, kookten. En dronken Bourgogne alsof het limonade was. “Elke keer in De Librije voelde als thuis,” zegt Oos. “We appten elkaar non-stop. Hij was m’n kameraad.”
En nu? Is het stil. Jonnie is er niet meer. Oos zegt het zoals het is: “Ik trek het slecht. Het voelt als een slechte droom. Hij hoorde bij mijn leven.” Duidelijker kan niet.
Je verwacht het misschien niet van zo’n Amsterdamse flapuit, maar Oos laat z’n emoties zien. Geen toneel. Geen filter. “We hadden plannen, joh. Ideeën zat. En nu? Foetsie. Dat steekt.”
Nog geen maand voor Jonnie’s dood stonden ze samen in de keuken te knallen. Pop-uprestaurant vol streekgerechten, mooie flessen, goeie sfeer. Daar ontstond hun liefdekind: Jonnie & Oos. Een potje passie op zuur.
Van tulpenknolletjes tot zeewater-cornichons – klinkt maf, smaakt briljant. “Ik kliederde wat, Jonnie riep: dit is goud.” Zo ging dat. Puur plezier. Pure vriendschap. Geen marketingpraat, maar echte liefde voor eten én elkaar.
Voor Oos is die productlijn heilig geworden. Geen gimmick, maar een monument. “Ik zorg dat Jonnie & Oos blijft leven. Voor hem. Omdat hij het verdient.” Recht uit het hart. Geen twijfel.
En dat zegt alles. Ze hadden lol, ze creëerden, maar bovenal: ze hadden respect. Wat Oos nu doet, past bij hem. Loyaal tot in z’n vezels. Ook als het pijn doet.
Ondertussen blijft Oos razend populair. Dankzij “De Augurkenkoning” is hij een fenomeen. Samen met z’n zonen, potten vol zuur, en een bak charisma waar je u tegen zegt.
Maar ja, komt er een nieuw seizoen? Niemand zegt iets, behalve Oos zélf – met een knipoog. “Ik mag niks zeggen,” grijnst hij op Radio 538. “Soms moet je gewoon je waffel houden.”
Coen Swijnenberg prikt er natuurlijk doorheen. “Wie zegt dat?” “De productie. En RTL.” En z’n blik? Die verraadt alles. Reken er maar op: die camera’s gaan binnenkort weer draaien.
Oos balanceert nu tussen showman en rouwende vriend. Overdag tv-held, ‘s avonds een man met gemis in z’n borstkas. Het botst. En toch doet hij het. Hij laat beide kanten zien.
Juist daarin schuilt zijn kracht. Geen opgepoetste verdrietsspeech, maar rauwe eerlijkheid. “Het gaat klote,” zegt hij gewoon. En dat mag. Verdriet hoeft niet te shinen.
Toch blijft hij doorgaan. Want dat is wie hij is. De show leeft, de augurken blijven knapperig, en Jonnie’s naam blijft op het etiket. Maar dat gat? Dat blijft voelbaar.
“Hij was er altijd. Nu niet meer. En dan mis je ineens de grappen, de stem, de klik.” Een klap, zegt hij. En dat voel je.
Toch pakt Oos door. Voor zijn gezin. Voor de zaak. En voor Jonnie. Want twintig jaar vriendschap wis je niet zomaar uit. Dat blijft. In smaken, in verhalen, in elke pot met een vleugje zee en een snufje herinnering.
Laat op Facebook weten wat jouw favoriete Jonnie-gerecht was. Of wat Oos voor jou betekent. Want smaken zeggen soms meer dan duizend woorden. En soms… zijn die woorden gewoon op.
