De druk in het openbaar vervoer
Chauffeurs zitten al jaren onder enorme druk. Lange diensten, volle bussen en constante confrontaties met reizigers die vinden dat de regels niet voor hen gelden. Vooral jongeren zorgen regelmatig voor problemen: voeten op de stoelen, muziek keihard aan, weigeren in te checken en grote monden als ze aangesproken worden.
Een chauffeur uit Rotterdam zei het laatst treffend in een interview: “Het rijden is niet zwaar. De mensen maken het zwaar.” En die zin lijkt steeds meer waarheid te worden. In een tijd waarin respect steeds zeldzamer wordt, staan chauffeurs op de voorste linie.
De vakbonden trekken al langer aan de bel. Volgens cijfers van FNV is het aantal meldingen van agressie en bedreiging in het openbaar vervoer de afgelopen jaren met tientallen procenten gestegen. Niet alleen verbaal, maar ook fysiek. En het personeel krijgt vaak de schuld, terwijl ze gewoon hun werk proberen te doen.
De video uit Leiden
In de beelden is te zien hoe de chauffeur probeert rustig te blijven, maar de passagier blijft doordrammen. Hij scheldt, weigert te betalen en gooit er nog een paar provocerende opmerkingen achteraan. De spanning is voelbaar. Andere reizigers zitten met kromme tenen te kijken, sommigen filmen, niemand zegt iets.
Wanneer de jongeman te dichtbij komt, gaat het mis. De chauffeur duwt hem naar achteren — niet overdreven hard, maar stevig genoeg om de boodschap duidelijk te maken. En ja, dat moment werd natuurlijk uitvergroot online. Duizenden reacties volgden: van “Eindelijk iemand die van zich afbijt” tot “Je hoort professioneel te blijven, ook als je getreiterd wordt.”
Wat de video vooral laat zien, is hoe dun de grens is tussen professioneel gedrag en menselijk reageren. Buschauffeurs worden dagelijks getest op hun geduld, maar ergens houdt het een keer op.
Publieke opinie en verantwoordelijkheid
De meningen zijn verdeeld. Veel mensen nemen het op voor de chauffeur. “Je kunt niet eeuwig netjes blijven tegen iemand die je respectloos behandelt,” schrijft iemand op X. Een ander zegt: “Als je geen manieren hebt, verdien je het om eruit gezet te worden.”
Toch vinden sommigen dat chauffeurs altijd de controle moeten houden. “Je bent het gezicht van het openbaar vervoer,” klinkt het. “Zelfs als je gelijk hebt, verlies je zodra je fysiek reageert.” En ergens zit daar ook wat in. Maar laten we eerlijk zijn — iedereen heeft een breekpunt.
Vervoersbedrijven proberen hun personeel beter te trainen met de-escalatiecursussen, camera’s in de bus en directe meldsystemen met de meldkamer. Maar zolang mensen zich blijven misdragen, blijft het dweilen met de kraan open.
Een groeiend maatschappelijk probleem
Wat in Leiden gebeurde, is geen uitzondering. In vrijwel elke stad komt het voor: agressie tegen chauffeurs, conducteurs, winkelmedewerkers of handhavers. Het zegt iets over de tijd waarin we leven. Iedereen wil gelijk krijgen, niemand kan meer tegen tegenspraak.
De jongeren van nu zijn opgegroeid met telefoons, filmpjes en aandacht. Voor sommigen is het bijna een sport geworden om iemand uit te lokken, het te filmen en online te zetten. Een buschauffeur is dan een makkelijk doelwit: iemand die in uniform zit, niet weg kan en verplicht rustig moet blijven.
Het zorgt ervoor dat het beroep steeds minder aantrekkelijk wordt. Steeds meer chauffeurs stoppen, niet door het salaris, maar door het gedrag van de reizigers. “Je bent geen chauffeur meer,” zei een ervaren bestuurder laatst. “Je bent een rijdende psycholoog.”
De kracht van beeld (en de schade ervan)
De video uit Leiden werd binnen een paar uur viraal. Iedereen had een mening, maar bijna niemand wist wat eraan voorafging. Misschien was dit de zoveelste keer dat diezelfde passagier herrie schopte. Misschien was de chauffeur al dagenlang de pispaal van irritante reizigers. Maar dat zie je niet op beeld — je ziet alleen één moment, en dat moment wordt het hele verhaal.
De chauffeur is inmiddels tijdelijk op non-actief gesteld in afwachting van onderzoek. Het vervoersbedrijf zegt “het incident serieus te nemen” en te willen praten met zowel de chauffeur als de passagier.
Toch blijft de kern van het probleem onveranderd: respect. Of beter gezegd, het gebrek eraan. Want je kunt nog zoveel beleid maken, zoveel trainingen geven, maar zolang mensen zich niet normaal gedragen, blijft dit soort situaties zich herhalen.
Tijd voor respect
Wat dit incident vooral duidelijk maakt, is dat we respect weer moeten herwaarderen. Voor buschauffeurs, winkelmedewerkers, handhavers — eigenlijk voor iedereen die dagelijks met publiek werkt. Want die mensen zorgen dat de samenleving blijft draaien.
Niemand verdient het om uitgescholden of bedreigd te worden tijdens zijn werk. En dat geldt zeker voor mensen die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van anderen.
Misschien is het tijd dat jongeren weer leren dat respect geen zwakte is, maar gewoon basisgedrag. En dat iemand aanspreken op zijn gedrag niet betekent dat je hem uit mag schelden of filmen voor likes.
De chauffeur in Leiden verloor misschien even zijn geduld, maar hij staat symbool voor iets groters: de vermoeidheid van mensen die het zat zijn om steeds maar weer de klappen op te vangen.
Als we niet snel weer leren normaal met elkaar om te gaan, rijden er straks helemaal geen bussen meer. En dan mag iedereen lopen — misschien dat dat helpt om wat respect terug te vinden.Beelden bekijken? Zie hieronder!👇
