Tijdens de Dutch Grand Prix in Zandvoort draaide het officieel allemaal om de snelheid van de auto’s, de geur van brandend rubber en het oranjelegioen dat massaal achter Max Verstappen stond. Toch stal een ander gezelschap onbewust de show: het koningshuis. Koning Willem-Alexander, koningin Máxima en de drie prinsessen Amalia, Alexia en Ariane paradeerden zichtbaar ontspannen door de paddock. Voor veel toeschouwers was dit hét moment om even mee te gluren in het privéleven van de royals, een kans die de camera’s gretig pakten.
De media dook er meteen bovenop. Modebladen en dagbladen zoomden in op de outfits, fotografen legden ieder detail vast. Amalia werd geprezen om haar stijlvolle eenvoud, Máxima stal wederom de show met een kleurrijke verschijning en Ariane hield zich meer op de achtergrond. Maar de meest opvallende blikken waren dit keer voor Alexia, die opnieuw de bijnaam “modekoningin van het gezin” kreeg. Haar roestkleurige colbertje, korte broek en laarzen trokken de aandacht. Toch liep het niet af met alleen lof: er kwam een opmerkelijke discussie op gang.
Van mode-icoon naar zorgenkind
Tijdens het praatprogramma De Oranjezondag viel presentatrice Hélène Hendriks namelijk iets anders op. Zij keek niet alleen naar de kleding, maar naar het figuur van prinses Alexia. “Eerlijk gezegd schrok ik een beetje van die foto’s,” zei ze. Het ging volgens haar om de benen van Alexia, die ze wel erg dun vond ogen. Het was een korte opmerking, maar eentje die meteen een golf van reacties veroorzaakte, zowel in de studio als op sociale media. Jack van Gelder voegde eraan toe dat ze misschien “X-beentjes” had, maar bevestigde wel dat haar benen opvallend slank leken. Daarmee was de toon gezet.
Binnen enkele uren werd Alexia trending op X. Tweets en reacties stroomden binnen, variërend van bezorgde opmerkingen tot felle kritiek op de uitspraken zelf. Want hoe gepast is het om het lichaam van een negentienjarige prinses te bespreken op nationale televisie? De discussie liep al snel uit de hand en ging niet meer alleen over Alexia, maar ook over bredere thema’s zoals bodyshaming, mediaverantwoordelijkheid en de invloed van sociale platforms op jonge mensen.
De Oranjes als publiek bezit
Het koningshuis verschijnt al jarenlang trouw bij de Formule 1 in Zandvoort. Niet alleen om hun steun te betuigen aan Max Verstappen, maar ook om zichtbaar te blijven als familie die dicht bij het volk staat. Voor Amalia, Alexia en Ariane zijn dit soort momenten een soort podium waar ze geen keuze in hebben. Ze lopen door de paddock, lachen naar camera’s, maken praatjes met fans en genieten zichtbaar van de race, maar weten tegelijkertijd dat elk detail zal worden vastgelegd en besproken.
Voor Alexia is dat inmiddels een patroon. Ze staat bekend als de meest uitgesproken van de drie zussen, iemand die durft te experimenteren met mode en een flair heeft die veel Nederlanders doet denken aan Máxima. Die zichtbaarheid zorgt echter ook voor extra druk. Want waar je als mode-icoon wordt geprezen, kan een klein detail in je uitstraling ook meteen leiden tot speculaties of zorgen.
Modekoningin of kwetsbaar meisje?
De Telegraaf schreef vol lof over haar kledingkeuze en uitstraling. “Fashionqueen van het gezin,” luidde het oordeel. Maar de focus verschoof razendsnel van haar outfit naar haar lichaam. En daar ontstond het spanningsveld. Voorstanders van de opmerkingen van Hendriks zeiden dat ze “gewoon benoemde wat zichtbaar was”, maar tegenstanders wezen erop dat Alexia nog steeds een tiener is, die geen keuze heeft in haar publieke rol. Het feit dat zij publiek bezit lijkt te zijn, maakt haar extra kwetsbaar voor dit soort discussies.
Sociale media versterkten dat gevoel alleen maar. Reacties als: “Hopelijk eet ze goed” of “Wat is er met Alexia aan de hand?” vlogen rond. Het was niet meer een luchtig gesprek over mode, maar een ongecontroleerd debat over gezondheid, identiteit en publieke beeldvorming.
De impact van sociale media
Het incident illustreert hoe snel losse opmerkingen uitgroeien tot nationale discussie. Binnen enkele uren werd #Alexia trending en gaven duizenden mensen hun mening. Sommigen met bezorgdheid, anderen met harde kritiek. Dat is de kracht én de valkuil van sociale media: je hebt geen filter meer tussen een opmerking op tv en de massale interpretatie van miljoenen kijkers.
Voor een negentienjarige prinses moet dat een enorme druk zijn. Waar Máxima en Willem-Alexander na decennia gewend zijn aan publieke aandacht, bevinden de prinsessen zich nog in een kwetsbare fase. Ze zijn op zoek naar hun eigen identiteit en krijgen ondertussen te maken met een vergrootglas waar geen ontsnappen aan is. Het idee dat miljoenen mensen commentaar leveren op je benen, je houding of je glimlach kan een zware last zijn voor iemand die net volwassen wordt.
Bodyshaming en mentale gezondheid
De situatie legt ook een breder probleem bloot: bodyshaming in de media. Het bespreken van iemands lichaam, zeker dat van een jonge vrouw, kan schadelijk zijn. Mentale gezondheid en zelfbeeld zijn thema’s die voor jongeren enorm belangrijk zijn. Als een nationale talkshow je benen bespreekt alsof het een mode-item is, kan dat gevolgen hebben voor je zelfvertrouwen.
Het roept vragen op over de verantwoordelijkheid van mediafiguren. Waar ligt de grens tussen een onschuldige observatie en een opmerking die schadelijke gevolgen kan hebben? In een tijd waarin body positivity en mentale gezondheid veel besproken worden, komt de kritiek op Hendriks’ uitspraak niet uit de lucht vallen.
Buitenlandse parallellen
Het fenomeen is niet uniek voor Nederland. In Groot-Brittannië zijn prins Harry en William als tieners jarenlang onder een vergrootglas gelegd. Hun kleding, gedrag en zelfs schoolresultaten werden breed uitgemeten. Prinses Beatrice en Eugenie werden jarenlang bespot om hun outfits. En Meghan Markle kreeg als royal misschien nog wel de zwaarste mediastorm over zich heen.
Ook in Spanje, Zweden en Noorwegen zien we jonge prinsessen en prinsen die voortdurend beoordeeld worden alsof ze celebrities zijn. Voor Alexia geldt hetzelfde: ze wordt tegelijkertijd geprezen als mode-icoon en bekritiseerd om elk detail dat “anders” lijkt. Dat zorgt voor een enorme druk waar weinig leeftijdsgenoten zich iets bij kunnen voorstellen.
Publieke fascinatie versus privéleven
De ophef rond Alexia laat zien hoe dun de scheidslijn is tussen publieke belangstelling en privéleven. Als lid van het koningshuis heb je geen keuze. Je wordt geboren in de schijnwerpers, met alle gevolgen van dien. Toch blijft het de vraag of het publiek en de media zich altijd moeten uitlaten over de lichamen van jonge vrouwen die geen eigen podium hebben gekozen.
Het incident rond Alexia illustreert hoe snel een persoonlijke observatie kan uitgroeien tot een nationale discussie. Het gaat niet alleen meer om haar benen, maar om bredere vragen: hoe gaan we om met jonge royals? Hoeveel vrijheid gunnen we hen? En welke rol spelen media en sociale platforms in het vormgeven van hun imago?
De rol van Hélène Hendriks
Later probeerde Hendriks haar woorden te nuanceren. Ze zei dat ze niet wilde suggereren dat Alexia ongezond zou zijn. “Ik zei alleen dat ik schrok toen ik die foto zag. Misschien was het gewoon de manier waarop ze stond,” legde ze uit. Toch bleef haar opmerking hangen. Juist omdat ze werd uitgesproken door een bekende presentatrice, op prime time televisie.
Jack van Gelder probeerde de angel eruit te halen door te zeggen dat alles rond het koningshuis tegenwoordig wordt uitvergroot. “Iedere foto wordt breed besproken. Dat hoort er kennelijk bij, maar soms is het wel wat veel.” Maar het kwaad was al geschied: de discussie had zich losgemaakt van de oorspronkelijke context en leefde door op sociale media.
De druk op jonge royals
Voor Amalia is de afgelopen jaren duidelijk geworden hoe zwaar die druk kan zijn. Haar beveiliging, bedreigingen en het constante commentaar op haar uiterlijk maken dat zij vaak nauwelijks vrij kan bewegen. Voor Alexia lijkt nu een ander hoofdstuk te beginnen. Haar kleding en figuur zijn voer voor speculatie en commentaar. Ariane, de jongste, wacht waarschijnlijk eenzelfde lot zodra zij ouder wordt.
Het is een patroon dat zich telkens herhaalt: jonge royals worden tegen wil en dank publieke figuren waar ieder detail van wordt besproken. Voor hen geldt dat ze geen keuze hebben, terwijl de publieke opinie vrij spel heeft.
Een groter gesprek
De ophef over Alexia gaat dus verder dan alleen die ene uitspraak. Het raakt aan bredere thema’s: bodyshaming, mediaverantwoordelijkheid en de invloed van sociale media. Het gesprek dat nu rondgaat is breder dan “zijn haar benen dun?” Het gaat over hoe wij als samenleving omgaan met jonge mensen in de spotlights. Over hoe makkelijk we speculeren zonder te weten wat er werkelijk speelt.
Mensen projecteren hun eigen zorgen en overtuigingen op publieke figuren. Voor de een is Alexia een mode-icoon, voor de ander een zorgenkind. Dat contrast maakt duidelijk hoe complex publieke beeldvorming is. En hoe snel een jonge prinses van modequeen verandert in het middelpunt van een nationale discussie.
De vraag die blijft
De storm zal ongetwijfeld weer gaan liggen. Nieuwe nieuwsberichten zullen de aandacht opslokken, en Alexia zal bij een volgend evenement opnieuw stralen, misschien in een andere outfit, met opnieuw alle camera’s op haar gericht. Maar de discussie die nu is aangewakkerd, zal blijven nazinderen. Over hoe we praten over jongeren, over de rol van de media en over de grenzen van publieke nieuwsgierigheid.
Voor Alexia betekent het dat ze opnieuw moet laveren tussen publieke lof en kritiek. Voor ons als samenleving is het een spiegel. Want uiteindelijk zegt de manier waarop we praten over haar meer over onszelf dan over de prinses.
Beelden hieronder👇
Dit bericht op Instagram bekijken
