In Nederland gooien we er zonder nadenken een liga, plak ontbijtkoek of een zak chips tegenaan. Tussendoor even wat eten, hoort erbij. Maar in Italië? Daar ligt dat anders. Italianen snacken bijna nooit. Geen handje nootjes, geen rijstwafel met pindakaas, geen energiereep in de auto.
En nee, dat is geen hype of dieettrend. Het zit gewoon in hun cultuur. Eten is daar iets met ritme, aandacht en structuur — niet iets wat je achteloos uit je zak trekt.
Dus: waarom snacken Italianen niet zoals wij? En wat kun jij daarvan leren?
1. Maaltijden zijn heilig
In Italië eet je drie keer per dag, en daar neem je de tijd voor:
-
Ontbijt: licht, meestal alleen koffie en een croissant
-
Lunch: warm, uitgebreid en het belangrijkste eetmoment van de dag
-
Diner: vaak wat lichter, maar ook warm en aan tafel
Doordat die maaltijden goed in balans zijn, hebben Italianen geen behoefte aan tussendoor eten. Ze eten zich niet overvol, maar wel genoeg. En ze nemen de tijd. Geen haast = minder snaaidrang.
2. Geen cultuur van snacken
Snacken zoals wij dat doen — mueslireepje bij het tanken, zakje chips voor de tv, chocolade bij de koffie — dat bestaat in Italië nauwelijks. Supermarkten hebben amper snackgangen, snoepautomaten zie je zelden, en de gemiddelde Italiaan zou je vreemd aankijken als je met een banaan in de metro staat.
Waarom?
Omdat eten daar niet is om de honger snel te dempen, maar om van te genieten. Bij voorkeur aan tafel, met een bord en een glas erbij.
3. Merenda: het enige snackmoment
Als er dan toch een snackmoment is, dan is het merenda. Dat is het tussendoortje voor kinderen, meestal rond 16:00 of 17:00. Een stuk focaccia, wat fruit, een klein koekje of yoghurt. Niet verplicht, niet groot, en niet bedoeld om een maaltijd te vervangen.
Volwassenen? Die slaan merenda meestal over — tenzij er ijs wordt gehaald natuurlijk. Want gelato is een uitzondering die altijd mag.
4. Geen eten op straat
In Italië eet je zittend. Op een stoel. Aan een tafel. Liefst met een servet erbij. Lopend eten — behalve een ijsje of een pizza al taglio — is not done. Een zak chips onderweg opentrekken? Not done. Eten met je handen uit een plastic verpakking? Nee. Dat doet een Italiaan gewoon niet.
Waarom dat werkt:
Door van eten een moment te maken, heb je automatisch minder impuls om te grazen.
5. Minder bewerkt eten = minder snaaitrek
Italianen eten vers. Brood van de bakker, pasta van semola, tomaten van de markt. Ze beginnen de dag niet met suikerbommen, maar met simpele dingen. Daardoor hebben ze minder pieken en dalen in hun energie, en dus minder behoefte om tussendoor te “corrigeren”.
Gevolg: geen after-lunch dip, geen 16:00 hongerklop, geen kastjes die vol liggen met snacks ‘voor het geval dat’.
6. Aperitivo vervangt de namiddagsnack
Tussen 17:00 en 20:00 komt de aperitivo. Een drankje met wat hapjes, maar wél in sociaal verband. Geen snack in je eentje achter je laptop, maar een glas wijn met een bordje kaas of olijven, zittend op een terras met vrienden. Heel anders dus dan een koekje uit de la trekken.
Italianen snacken niet, omdat ze anders met eten omgaan. Eten is iets waar je naar uitkijkt, wat je viert en wat je serieus neemt. Niet iets wat je doet omdat je je verveelt of gestrest bent. Door hun eetstructuur — drie keer per dag, aan tafel, met aandacht — hebben ze dat gesnack gewoon niet nodig.
En het mooie? Daardoor genieten ze meer, eten ze vaak gezonder, en blijven ze langer slank. Zonder calorieën tellen. Gewoon door anders te denken over eten.
